Trix Terwindt – ‘als de dag van gisteren’ – KLM – Geheim agent (SOE) – Engelandvaarder – Englandspiel
Prijs
niet te koop-behoort tot privécollectie-zie de home pagina
Categorie
Roeping
Land
Nederland
Jaartal / periode
1940-1945
Omschrijving
In 1981 ( ik was toen 16 jaar ) schreef ik een brief aan Trix Terwindt. Een bijzondere en dappere vrouw in de Nederlandse historie van de tweede wereldoorlog.
Trix Terwindt was een verzetsstrijdster en geheim agente van de Engelse inlichtingendienst in de 2e wereldoorlog.
Voor de oorlog was ze, in 1937, een van de eerste stewardessen bij de KLM. (1e foto) Na het uitbreken van de oorlog in mei 1940 stopte de vluchten met de KLM vanuit Nederland. In 1941 raakte ze betrokken bij het verzet en in 1942 lukt het haar om via Zwitserland, Frankrijk, Spanje en Portugal naar Engeland te komen. Trix wil vanuit daar bijdragen aan de bevrijding van Nederland.
Ze komt in contact met de Engelse geheime dienst (SOE) die haar als geheim (SOE = Special Operations Executive) agent boven Nederland willen droppen zodat ze, in samenwerking met het Nederlands verzet, een ontsnappingslijn kan opzetten voor neergeschoten Engelse piloten.
In 1943 wordt ze boven Drenthe gedropt maar de boel is verraden en ze wordt al direct door de Duitse Sicherheitsdienst gearresteerd. De Duitsers zijn er in geslaagd om te infiltreren in het radionetwerk en weten dus van tevoren waar er geheim agenten zullen landen en staan die dan beneden op te wachten .Dit staat bekend als het ENGLANDSPIEL (zie google).
Na ondervraging wordt ze opgesloten en komt uiteindelijk terecht in Concentratiekamp Ravensbruck en concentratiekamp Mauthausen. Wonderbaarlijk genoeg overleeft ze de oorlog. En ondanks alles koestert ze geen wrok tegen de Duitsers.
Na 1945 gaat ze weer vliegen als hoofdstewardess bij de KLM en bleef zich inzetten voor hulp aan concentratiekamp slachtoffers.
Deze samenvatting is te kort voor zo'n bijzondere vrouw en bewogen leven. Online is veel te vinden over Trix Terwindt en het Englandspiel. Google maar eens op Trix Terwindt.
De reden dat ik de brief geschreven had was dat ik in het privé-museum over de luchtoorlog 40-45 van Jan de Groot in Midwoud was geweest. Jan had een vreemd uitziende rubberen helm gekregen voor het museum, waarvan gezegd was dat het "misschien wel van een gedropte geheim agent was".
Daarop besloot ik (als 16 jarige ) eens te kijken of ik erachter kon komen of geheim agenten aparte rubberen helmen droegen in plaats van de standaard metalen parachutisten helm van de Britse Airborne soldaten. Ik weet niet meer hoe ik erop kwam om Trix Terwindt te schrijven (waarschijnlijk door een documentaire op TV over het Englandspiel) maar besloot een brief te schrijven en onder andere te vragen naar haar training en dropping en een eventuele rubberen helm.
Omdat ik behalve de stad, niet precies het adres wist waar ze woonde, pakte ik het telefoonboek (waar toen ook de huisadressen bij stonden) en na wat zoeken had ik haar gevonden. Tenminste dat dacht ik. Achteraf bleek dit een achternicht te zijn, maar die had de brief toch bij Trix Terwindt bezorgd.
Wonderbaarlijk genoeg kreeg ik uitgebreid antwoord in een met groene inkt geschreven brief. Daarbij stopte ze ook een foto. Wat mij verbaasde is dat alle details haar nog helder voor ogen stonden. Het was inmiddels 36 jaar na de oorlog...
"ik herinner mij nog alles als de dag van gisteren" schreef ze onderaan.
In de brief stond : "Wat de rubberhelm betreft. De oefening in Engeland was ietsje anders dan je tekening.
Tussen 2 grote stevige eiken was een stang aangebracht waar de uiteinden van de singels aan bevestigd waren in plaats van aan een parachute. Onderaan de singels zaten de bevestigingen en gesp waarin je je vastmaakte, net als voor een echte sprong. Dan stond er een houten "hok" op palen met een ladder ervoor. Je klom, aangegespt, die ladder op, ging met je gezicht naar de bomen staan en als je instructeur zei "go", sprong je en kwam je inderdaad als een schommel tussen de bomen te bengelen. Dit was slechts een van de onderdelen van de training en zover ik mij herinner hadden wij daarbij geen helm op. Dat was nergens voor nodig want je kwam immers niet op de grond terecht!
Wel heb ik in Engeland na de "droogtraining" 5 keer echt uit een vliegtuig moeten springen. Waarvan 3 keer overdag en 2 maal 's nachts. Daarbij hadden wij uiteraard wel een helm op en wel een van schuimrubber. Die parachutes waren heel wat primitiever dan die, waarmee nu gesprongen wordt. Je kon er absoluut niet mee manoeuvreren en moest maar zien waar je terecht kwam.
Die rubber helm had ik ook op toen ik half februari 1943 's nachts boven Nederland sprong in storm en regen. De twee mannen die die nacht ook moesten springen zijn in het vliegtuig gebleven omdat er teveel wind stond. Ik had echter de captain van de Lancaster gevraagd mij in elk geval te laten springen, wat voor weer 't ook was. Want geloof maar dat ik angst had en op van de zenuwen die dag, ook voor het springen. Dat wilde ik niet nog eens mee maken. Toen ik op de hei in Drenthe in de buurt van Steenwijk terecht kwam, stormde het inderdaad zo dat , voor ik om de parachute heen kon lopen om hem bij elkaar te nemen, de wind hem opblies en ik over de heide gesleurd werd zodat die rubber helm afgerukt werd. Je ziet, ik herinner mij alles nog als de dag van gisteren". --- Trix Terwindt
Trix Terwindt was een verzetsstrijdster en geheim agente van de Engelse inlichtingendienst in de 2e wereldoorlog.
Voor de oorlog was ze, in 1937, een van de eerste stewardessen bij de KLM. (1e foto) Na het uitbreken van de oorlog in mei 1940 stopte de vluchten met de KLM vanuit Nederland. In 1941 raakte ze betrokken bij het verzet en in 1942 lukt het haar om via Zwitserland, Frankrijk, Spanje en Portugal naar Engeland te komen. Trix wil vanuit daar bijdragen aan de bevrijding van Nederland.
Ze komt in contact met de Engelse geheime dienst (SOE) die haar als geheim (SOE = Special Operations Executive) agent boven Nederland willen droppen zodat ze, in samenwerking met het Nederlands verzet, een ontsnappingslijn kan opzetten voor neergeschoten Engelse piloten.
In 1943 wordt ze boven Drenthe gedropt maar de boel is verraden en ze wordt al direct door de Duitse Sicherheitsdienst gearresteerd. De Duitsers zijn er in geslaagd om te infiltreren in het radionetwerk en weten dus van tevoren waar er geheim agenten zullen landen en staan die dan beneden op te wachten .Dit staat bekend als het ENGLANDSPIEL (zie google).
Na ondervraging wordt ze opgesloten en komt uiteindelijk terecht in Concentratiekamp Ravensbruck en concentratiekamp Mauthausen. Wonderbaarlijk genoeg overleeft ze de oorlog. En ondanks alles koestert ze geen wrok tegen de Duitsers.
Na 1945 gaat ze weer vliegen als hoofdstewardess bij de KLM en bleef zich inzetten voor hulp aan concentratiekamp slachtoffers.
Deze samenvatting is te kort voor zo'n bijzondere vrouw en bewogen leven. Online is veel te vinden over Trix Terwindt en het Englandspiel. Google maar eens op Trix Terwindt.
De reden dat ik de brief geschreven had was dat ik in het privé-museum over de luchtoorlog 40-45 van Jan de Groot in Midwoud was geweest. Jan had een vreemd uitziende rubberen helm gekregen voor het museum, waarvan gezegd was dat het "misschien wel van een gedropte geheim agent was".
Daarop besloot ik (als 16 jarige ) eens te kijken of ik erachter kon komen of geheim agenten aparte rubberen helmen droegen in plaats van de standaard metalen parachutisten helm van de Britse Airborne soldaten. Ik weet niet meer hoe ik erop kwam om Trix Terwindt te schrijven (waarschijnlijk door een documentaire op TV over het Englandspiel) maar besloot een brief te schrijven en onder andere te vragen naar haar training en dropping en een eventuele rubberen helm.
Omdat ik behalve de stad, niet precies het adres wist waar ze woonde, pakte ik het telefoonboek (waar toen ook de huisadressen bij stonden) en na wat zoeken had ik haar gevonden. Tenminste dat dacht ik. Achteraf bleek dit een achternicht te zijn, maar die had de brief toch bij Trix Terwindt bezorgd.
Wonderbaarlijk genoeg kreeg ik uitgebreid antwoord in een met groene inkt geschreven brief. Daarbij stopte ze ook een foto. Wat mij verbaasde is dat alle details haar nog helder voor ogen stonden. Het was inmiddels 36 jaar na de oorlog...
"ik herinner mij nog alles als de dag van gisteren" schreef ze onderaan.
In de brief stond : "Wat de rubberhelm betreft. De oefening in Engeland was ietsje anders dan je tekening.
Tussen 2 grote stevige eiken was een stang aangebracht waar de uiteinden van de singels aan bevestigd waren in plaats van aan een parachute. Onderaan de singels zaten de bevestigingen en gesp waarin je je vastmaakte, net als voor een echte sprong. Dan stond er een houten "hok" op palen met een ladder ervoor. Je klom, aangegespt, die ladder op, ging met je gezicht naar de bomen staan en als je instructeur zei "go", sprong je en kwam je inderdaad als een schommel tussen de bomen te bengelen. Dit was slechts een van de onderdelen van de training en zover ik mij herinner hadden wij daarbij geen helm op. Dat was nergens voor nodig want je kwam immers niet op de grond terecht!
Wel heb ik in Engeland na de "droogtraining" 5 keer echt uit een vliegtuig moeten springen. Waarvan 3 keer overdag en 2 maal 's nachts. Daarbij hadden wij uiteraard wel een helm op en wel een van schuimrubber. Die parachutes waren heel wat primitiever dan die, waarmee nu gesprongen wordt. Je kon er absoluut niet mee manoeuvreren en moest maar zien waar je terecht kwam.
Die rubber helm had ik ook op toen ik half februari 1943 's nachts boven Nederland sprong in storm en regen. De twee mannen die die nacht ook moesten springen zijn in het vliegtuig gebleven omdat er teveel wind stond. Ik had echter de captain van de Lancaster gevraagd mij in elk geval te laten springen, wat voor weer 't ook was. Want geloof maar dat ik angst had en op van de zenuwen die dag, ook voor het springen. Dat wilde ik niet nog eens mee maken. Toen ik op de hei in Drenthe in de buurt van Steenwijk terecht kwam, stormde het inderdaad zo dat , voor ik om de parachute heen kon lopen om hem bij elkaar te nemen, de wind hem opblies en ik over de heide gesleurd werd zodat die rubber helm afgerukt werd. Je ziet, ik herinner mij alles nog als de dag van gisteren". --- Trix Terwindt